Ήλιος ήσουν και Φεγγάρι
και των αστεριών το φως
ποιος αγέρας σ’ έχει πάρει
κι έγινες κρυφός καημός
το όνειρό μου σου `χα δώσει
σε μιαν άδεια ακρογιαλιά
του Σεπτέμβρη παρακάλια
και του Μάρτη αγκαλιά
μύρισε ο αγέρας μου βροχή
ίσως να `σαι τώρα μοναχή
πίκρα καρφωμένη στον καιρό
δάκρυ μου κι ολόχρυσο φτερό
έφυγες και φύγαν τ’ άστρα
για ταξίδι μακρινό
του χιονιά ριχτήκαν τ’ άσπρα
κέρματα στον ουρανό
Этот текст прочитали 387 раз.