Μαύρο ηλιοβασίλεμα
μαύρο σαν την καρδιά μου
όσο γλυκιά είναι η ζωή
τόσο πικρή κι η μοναξιά μου.
Παίξτε μπουζούκια απόψε για μένα
τα όνειρα μου θα ‘ναι χαμένα
και το ποτήρι μου μόνος τ’ αδειάζω
κι αναστενάζω κι αναστενάζω.
Και το κομπολόι μου που ‘χα συντροφιά
πάει μου το πήρανε κάτι παιδιά.
Πώς θα πάω στη μάνα μου που παραπατώ
έχω ένα μεράκι κι όλο ξενυχτώ.
Πέρασε η ώρα κλείνει η ταβέρνα
κι ο ταβερνιάρης μου λέει φεύγα
το ποτηράκι μου άδειο το βλέπω
φράγκο δεν έχω, φράγκο δεν έχω.
Και το κομπολόι μου που ‘χα συντροφιά
πάει μου το πήρανε κάτι παιδιά.
Πώς θα πάω στη μάνα μου που παραπατώ
έχω ένα μεράκι κι όλο ξενυχτώ.