Όλο μου βάζουν άγκυρες
κι άγκυρες δεν αντέχω
κι αν είν’ δεμένο το σκαρί
δεν θέλω να το έχω
Φυσάει βοριάς και με καλεί
νοτιάς και τραγουδάει
κι ο κάβος όσο επιθυμώ
στο βλέμμα μου θα σπάει
Όλο μου βάζουν άγκυρες
μα η άγκυρα λυγίζει
μπρος στα μελτέμια του καιρού
που όλα τα ορίζει
Έρχεται κύμα από μακριά
και με τραβάει μαζί του
φέρε νοτιά μου στην καρδιά
όλη την αντοχή του
Μια πλάνη είν’ οι άγκυρες
κι οι κάβοι που μας δένουν
είναι σκαριά που φτιάχνονται
δεμένα για να μένουν
Ώσπου να έρθει η χαλασιά
και να τους μάθει η αρμύρα
πως δεν ορίζει η άγκυρα
του καθενός τη μοίρα
Этот текст прочитали 309 раз.