Ζω μα δεν είσαι πλάι μου
και μόνος σαν να ζω
σ’ένα από τα όνειρα του χθες
αχ και να’σουν εδώ κι είχα τόσα να πω
Ζω μα της μοναξιάς το ίδιο έργο ξαναζώ
νιώθω ξαφνικά παιδί μικρό
αχ και να’σουν εδώ κι είχα τόσα να πω
Στη σιωπή τα λέω όλα πόσο σ’ αγαπώ
πόσο σ’ αγαπώ...
στη βροχή που δυναμώνει μόνοι θα’μαστε κι οι δυο
πόσο σ’ αγαπώ...
Πώς έπιασε η ζωή μου παγωνιά
πώς έμεινε μονάχα η ερημιά δίχως να μου μιλά
μου κρατά συντροφιά
Ζω μα της μοναξιάς το ίδιο έργο ξαναζώ
νιώθω ξαφνικά παιδί μικρό
αχ και να’σουν εδώ κι είχα τόσα να πω