Να γινότανε και να ‘ρχοτανε
μες στην αγκαλιά μου θεέ μου να κοιμότανε.
Να γινότανε και να ‘ρχοτανε
κάθε λάθος της αμέσως θα σβηνότανε.
Θα ‘θελα πολύ, θα ‘θελα πολύ
να ξαναγυρνούσε έστω μια στιγμή.
Μες στη μοναξιά μου λιώνω σαν κερί
κι αργοπεθαίνω κι αργοπεθαίνω βράδυ και πρωί.
Να γινότανε και να ‘ρχοτανε
πως υπάρχω και για μένα να νοιαζότανε.
Να γινότανε και να ‘ρχοτανε
άνευ όρων στα φιλιά μου να δινότανε.
Θα ‘θελα πολύ, θα ‘θελα πολύ
να ξαναγυρνούσε έστω μια στιγμή.
Μες στη μοναξιά μου λιώνω σαν κερί
κι αργοπεθαίνω κι αργοπεθαίνω βράδυ και πρωί.