Μια βραδιά στο πεζοδρόμιο
ονειροδρόμιο μου κάνεις το μυαλό.
Κι η καρδιά μες στο ψιλόβροχο
σαν το διώροφο γκρεμίζεται στα δυο.
Πίτσι πίτσι ώρες μ’ έψηνες,
χάδια μού έδινες, αγάπες και φιλιά
και το παρελθόν το άδικο
σαν βενζινάδικο του έβαλες φωτιά.
Μάνα μου, εγώ για σένα θα ξεχάσω και τη μάνα μου,
θ’ αφήσω απότιστη, βρε, και τη ματζουράνα μου
και θα ξεγράψω την παλιά μου τη ζωή.
Μάνα μου, βρε, πώς την πάτησα εγώ καλά καθούμενα
λες και δεν είχα στη ζωή μου προηγούμενα!
Τόσα στραπάτσα και αντέχω η τρελή!
Μια βραδιά χωρίς προσχήματα
παραπατήματα αρχίζει η καρδιά·
τα παλιά σαν ρούχο πέταξα
κι όλα τα έκαψα σ’ αυτή την αγκαλιά.
Το πρωί μέσ’ απ’ τη στάχτη μου
σου λέω αγάπη μου, να φύγουμε μαζί.
Μην αφήσουμε το αύριο
να γίνει άγριο και η ζωή πεζή.