Λαθραία μπήκαν στο βαπόρι δυο Σμυρνιές
που τις αφήσαν παγανιά στις Τζιτζιφιές
κι αυτές αρχίσαν να μαζεύουν το μπακίρι
κι όλοι τις φώναζαν "οι ξένες παστρικιές".
Δεν ξεχωρίζανε Δευτέρα Κυριακή,
το μεθυσμένο τους πουλούσαν το φιλί,
κι είχαν της Σμύρνης τους μπαχτσέδες στην καρδιά
και το φιλί μοσχοβολούσε τσικουδιά,
ύστερα πέφτανε κι οι δυο σ’ ένα σεβντά
και τραγουδούσαν στου Θεού το μαχαλά,
κι αν είμαι Ρούσσα ή Σμυρνιά ή και τσιγγάνα,
ρίζα ζητώ στον τόπο αυτό να γίνω μάνα.
Αλλάζουν σπίτια μες στις φτωχογειτονιές,
κάλλιο να είχαν δυο πατρίδες μαχαιριές,
μα χρόνια είναι το κορμί τους προσφυγάκι
μέσα στις άπονες και κρύες αγκαλιές.
Ύστερα πέφτανε κι οι δυο σ’ ένα σεβντά
και τραγουδούσαν στου Θεού το μαχαλά,
κι αν είμαι Ρούσσα ή Σμυρνιά ή και τσιγγάνα,
ρίζα ζητώ στον τόπο αυτό να γίνω μάνα,
πως φτάνει γρήγορα στη μέση η ζωή
και στα ματόκλαδα ο ύπνος τους αργεί,
και μες στην κάμαρα το φως του κομοδίνου
φέγγει το μαύρο Καρτ Ποστάλ απ’ τ’ Αϊβαλί.
Ύστερα πέφτανε κι οι δυο σ’ ένα σεβντά
και τραγουδούσαν στου Θεού το μαχαλά.