Ένα βλέμμα πικραμένο και μια λέξη
και το δάκρυ σου που είδα που `χε τρέξει
πόσο χλόμιασες σαν έλεγα “αντίο”
είναι δράμα ο χωρισμός για μας τους δύο.
Αφού αγαπιόμαστε γιατί πεισμώνουμε
ίδιοι είν’ οι δρόμοι μας, δεν τους ενώνουμε
ίδιοι είν’ οι δρόμοι μας, δεν τους ενώνουμε
Αφού αγαπιόμαστε γιατί πεισμώνουμε
Όσο πόνεσες εσύ έχω πονέσει
μ’ αλυσίδα οι καρδιές μας έχουν δέσει
δεν μπορεί κανείς τη μοίρα του ν’ αλλάξει
μια φωτιά θα γίνει ο πόνος να τον κάψει.
Αφού αγαπιόμαστε γιατί πεισμώνουμε
ίδιοι είν’ οι δρόμοι μας, δεν τους ενώνουμε
ίδιοι είν’ οι δρόμοι μας, δεν τους ενώνουμε
Αφού αγαπιόμαστε γιατί πεισμώνουμε
Ένα βλέμμα πικραμένο και μια λέξη
σαν το σκέπτομαι ο κόσμος πως θ’ αντέξει
“στάσου” μόνο αυτή τη λέξη τότε είπες
το θυμάμαι και με πνίγουνε οι λύπες.
Αφού αγαπιόμαστε γιατί πεισμώνουμε
ίδιοι είν’ οι δρόμοι μας, δεν τους ενώνουμε
ίδιοι είν’ οι δρόμοι μας, δεν τους ενώνουμε
Αφού αγαπιόμαστε γιατί πεισμώνουμε