Λουδοβίκος των Ανωγείων - Για τη μητέρα Тексты

Κι όταν έσβησε,
κι όταν έσβησε την αποθέσαμε στη γη.

Άνθη φυτρώνουν,
πεταλούδες φτερουγίζουν
πάνωθέ της.
Ήτανε τόσο ελαφριά
που μόλις άγγιζες το χώμα.

Πόσος πόνος,
πόσος πόνος χρειάστηκε
για να την κάμει
τόσο ανάλαφρη.

Κι όταν έσβησε,
κι όταν έσβησε την αποθέσαμε στη γη.
Этот текст прочитали 225 раз.