Na pequena aldea
Había unha nena
Que polos seus ollos
Os vellos e mozos
Chamábanlle a meiga.
Tódolos rapaces
Iban detrás dela,
E todos querían,
E todos querían
Casarse con ela.
Pero a meiga non quixo a ningún
E quedouse solteira.
Naide sabe si non poido amar
Ou non quixo ela.
Pero os anos pasaron axiña
E foise a beleza.
Ten a cara cheiña de arrugas
E chamanlle a meiga.
E chámanlle a bruxa,
A bruxa e a meiga.
Os rapaces traviesos do pobo
Cando corren detrás dela.
Moitas nais pra asustar aos seus fillos
Din que van chamar a meiga.
Contáronme as vellas
Que cando era moza
Pasábase as horas
Na beira da praia
Falando coas ondas.
Din que tuvo amores
Con un mariñeiro
Que saleu do mare
Cantando entre as ondas
Nas noites de inverno.
Pero a meiga non quixo a ningún
E quedouse solteira.
Naide sabe si non poido amar
Ou non quixo ela.
Pero os anos pasaron axiña
E foise a beleza.
Ten a cara cheiña de arrugas
E chamanlle a meiga.
E chámanlle a bruxa,
A bruxa e a meiga.
Os rapaces traviesos do pobo
Cando corren detrás dela.
Moitas nais pra asustar aos seus fillos
Din que van chamar a meiga.
Os rapaces traviesos do pobo
Cando corren detrás dela.
Moitas nais pra asustar aos seus fillos
Din que van chamar a meiga.