Ik ken een man die nu al jaren langs het strand loopt
In eeuwige discussie met de zee
Soms staat hij stil, alsof hij luistert naar een antwoord
Voordat hij doorloopt
Knikt hij 'ja'
Of schudt van 'nee'
Hij draagt een lange stoere jas
Die is hard nodig
Om de stormen in z'n leven te doorstaan
Want net als iedereen die werkelijk iets moois maakt
Heeft hij daaronder nog z'n kinderkleren aan
Hij doet die jas pas uit als hij alleen is
(Ik kan het weten want ik gluurde door het raam)
Hij schrijft in korte broek en ruitjesbloesje
Want wie in wonderen gelooft heeft zoiets aan
Ik ken een man die met z'n hart en ziel aan het werk is
Die wat hij heeft te geven altijd geeft
Zo'n man is sterk en tegelijk heel kwetsbaar
Omdat het kind in hem het voor het zeggen heeft