Nu je zo oud geworden bent
Kom ik thuis in je gezicht
Alsof ik je pas nu herken
Pas nu kom je aan het licht
Pas nu zie ik in kaart gebracht
Wat het leven achterliet
Elk rimpeltje een duidelijk spoor
Van je geluk en je verdriet
En nu ik je zo zitten zie
Met je handen in je schoot
Door het leven door de wol geverfd
Maar als een kind zo bloot
Denk ik
Wie daar zo zitten kan
Zo nergens uit het lood
Die heeft de eerste prijs verdiend
Die verslaat de dood
Met haar levensdrift
Nu je zo oud geworden bent
Zijn je ogen je gezicht
Je lijkt wel aan de dood voorbij
Want je bent geen dag gericht
Op het zakken van de avondzon
Jij zweert bij het morgenrood
Ik leg mijn armen om je heen
En ik vergeet de dood
Door jouw levensdrift
Want je kleine gezicht
Geeft de moed niet op
Vertrouwt
Is van binnen verlicht
Door je levensdrift