Ήρθες ένα γλυκό καλοκαίρι
αγγελικό περιστέρι κι είπα δική σου είμαι πια
Τώρα έβγαλες τ’άσπρα φτερά σου
είπες θα γίνω η χαρά σου δε θα πετάξω ξανά
κι όλος κόσμος δικός μας μας έμοιαζε
και στον παράδεισο ο έρωτας έβγαζε
κι όλα τα δύσκολα σβήναμε μεσ’τα φιλιά
Μα η αγάπη που έμοιαζε αιώνια
θάμπωσε μέρα τη μέρα στα χρόνια
κι ένα πρωί τα φτερά του φοράει ξανά
Σε μια στιγμή η ζωή μου πώς άδειασε
ένα φτερούγισμα μου την κομμάτιασε
μέσα στο σύννεφο πέταξε πάνω ψηλά
Πόσο είχα δοθεί στην αγάπη
μου έχει λείψει το χάδι
το πήρε ο ουρανός
Τώρα πώς ν’αγαπήσω και πάλι
αφού ο άγγελός μου έχει πάρει
τον πιο καλό μου εαυτό
Έρχεται η μέρα να σβήσει τη νύχτα
ύπνους να παίρνει μετά τη ξαγρύπνια
μα ο παράδεισος μένει για μένα κλειστός