Εχτές το βράδυ που περνούσες βιαστική
ντυμένη μέσα στο βελούδινο παλτό σου
έναν αλήτη δεν επρόσεξες πιο κει
που ζητιάνευε ένα χαμόγελό σου
Έναν αλήτη ποιος τον προσέχει
αλήτης είναι, ψυχή δεν εχει
έναν αλήτη ποιος τον προσέχει
αλήτης είναι, ψυχή δεν εχει
Ήταν καλύτερα να μην τον είχες δει
σ’ αυτό το χάλι μου, αλήτη, στα κουρέλια
μπορεί να μου `δειχνες για μια στγμή στοργή
κι ύστερα, ίσως, και να έβαλες τα γέλια