Σε ρώτησα που πας κι εσύ μου απαντάς
δεν γίνεται να είμαστε όπως πρώτα.
Πήρες τα κλειδιά σου, μαχαιριά η ματιά σου
έφυγες και χτύπησες την πόρτα.
Δε φοβάμαι για μένα
έχω αντέξει πολλά
όμως σκέφτομαι εσένα
αν γυρίσεις σε μένα
δε θα είμαι εδώ
για σένα ανησυχώ.
Τα ίχνη σου η βροχή τα έσβησε κι εσύ
προσπέρασες αυτά που μας ενώνουν.
Άφησες σημάδια παρέα μου τα βράδια
αυτά που σε θυμίζουν με σκοτώνουν.
Δε φοβάμαι για μένα
έχω αντέξει πολλά
όμως σκέφτομαι εσένα
αν γυρίσεις σε μένα
δε θα είμαι εδώ
για σένα ανησυχώ.