Σήμερα ας μη νυχτώσει νιώθω τόσο μοναχός
και η πίκρα στα χείλη μου έχει γίνει βουνό.
Μ’ έχει τόσο πληγώσει της καρδιάς μου το λάθος
και στο έρημο σπίτι μου σα σκιά τριγυρνώ.
Και σ’ αγάπησα τόσο
κι είχα τόσα να δώσω
μα η ζωή μου σταμάτησε
στο δικό σου σταθμό.
Σήμερα ας μη νυχτώσει νιώθω τόσο μοναχός
και η πίκρα στα χείλη μου έχει γίνει βουνό.
Ο καημός θα με λιώσει κι όμως ήμουνα βράχος
και παρέα τη λύπη μου θα `χω όσο θα ζω.
Και σ’ αγάπησα τόσο
κι είχα τόσα να δώσω
μα η ζωή μου σταμάτησε
στο δικό σου σταθμό.