Μέρες παράξενες
Μνήμες θολές
Ζωή μου δώσατε
Από το χτες
Μέρες παράξενες
Και σιωπηλές
Στα άστρα με πήγατε
Και σε κοραλλένιες ακτές
Και σε κοραλλένιες ακτές
Ίσως να είναι πια αργά
Να μιλήσω εγώ για όνειρα
Και για μαγικές στιγμές
Μα η καρδιά μου θα χτυπά
Κι ας την πλήγωσαν ολόγυρα
Οι δικές σου μαχαιριές
Ίσως να είναι πια αργά
Να μιλήσω εγώ για έρωτες
Και για αστέρια φωτεινά
Μα η καρδιά μου θα σιωπά
Σαν την νύχτες που με έπαιρνες
Στην δική σου αγκαλιά
Στην δική σου αγκαλιά
Και εγώ σε κυνηγώ
Πάνω στα κύματα
Στην άμμο ακολουθώ
Τα δικά σου βήματα
Μα που με πας
Δε σε ρωτώ
Μένω μονάχα να κοιτώ
Τα μάτια σου και τα μαλλιά
Που ανεμίζουνε λυτά
Που ανεμίζουνε λυτά
Κι ίσως να είναι πια αργά
Να μιλήσω εγώ για όνειρα
Και για μαγικές στιγμές
Μα η καρδιά μου θα χτυπά
Κι ας την πλήγωσαν ολόγυρα
Οι δικές σου μαχαιριές
Κι ίσως να είναι πια αργά
Να μιλήσω εγώ για έρωτες
Και για αστέρια φωτεινά
Μα η καρδιά μου θα σιωπά
Σαν την νύχτες που με έπαιρνες
Στην δική σου αγκαλιά
Στην δική σου αγκαλιά