Πιες το τελευταίο κι απ’ τα μάτια βγάλε μου,
όσα μέχρι τώρα έχω δει μαζί σου,
πιες το τελευταίο, έρωτα μεγάλε μου,
άδειασ’ το ποτήρι σου και εξαφανίσου.
Αργά, πολύ αργά ήρθες στη ζωή μου,
αργά, πολύ αργά
κι είναι σαν πουκάμισο σκισμένο η ψυχή μου.
Έχω ζήσει τόσα, όσα δε φαντάζεσαι,
με ληστέψαν ως και τα δικά μου χέρια,
ξέρεις τι είναι απ’ τον ύπνο να πετάγεσαι,
γιατί μέσα στ’ όνειρο άστραψαν μαχαίρια.
Αργά, πολύ αργά ήρθες στη ζωή μου,
αργά, πολύ αργά
κι είναι σαν πουκάμισο σκισμένο η ψυχή μου.