Σε κοιτώ στη σκηνή
να καμώνεσαι τάχα
ότι έχεις φωνή
αθεράπευτη βλάχα
Μάγισσά μου κακιά
σου τελειώνουν τα ξόρκια
κι ο γιατρός συνιστά
ελαφρά επιδόρπια
Έλα να πάμε διακοπές στην Ταϋλάνδη και στην Κίνα
σε Τάι τσι θεραπευτές, θα σ’ έχω κάνει σ’ ένα μήνα
σαν την Μαντόνα να κοιτάς όλες τις κάμερες στα μάτια
με θλίψη να χαμογελάς και να τις στέλνεις στα κομμάτια
Κι όπου υπάρχουν ασθενείς, θα διοργανώνεις επιδείξεις
για λόγους φιλανθρωπικούς πρέπει εγκάρδια να δείξεις
Να αποφεύγεις τα σκληρά, να μην κολλάς στους μπιλντεράδες
να διοργανώνεις ρεσιτάλ για μετανάστες και φυγάδες
Μέχρι να γίνεις η Θεά που ονειρευόσουνα παιδούλα
να βάλεις σ’ όλους τα γυαλιά, ώ εσύ αγία των φτωχών
η πιο ακριβοπληρωμένη τσούλα
Δε σου παν τα ντε πιες
που σου φτιάχνει ο Ασλάνης
και πετάς αστραπές
και ζητάς να πεθάνεις
Μες στη ψεύτρα ζωή
ποιος σου στάθηκε τάχα
όσα ξέρεις εσύ
κι ο γκουρού σου μονάχα
Έλα να πάμε διακοπές, να πάμε στο Δαλάι Λάμα
άμα σε δει κι αυτός να κλαις, ίσως του κόψει κανα θαύμα
Κι όταν γυρίσουμε να δεις, θα χεις για όλα μετανιώσει
κι ένα τεκνό της προκοπής θα βρούμε να σε επιδιορθώσει
Ανώτερη κοινωνικά, με συγκατάβαση θα δίνεις
πρες κόνφερανς στα σπαστικά, σύμβολο θα σαι της ειρήνης
σαν την Μαντόνα θα κοιτάς όλες τις κάμερες στα μάτια
με θλίψη θα χαμογελάς και θα τις στέλνεις στα κομμάτια