H Πούλια εβασίλεψε κι ο Αυγερινός εφάνη
και το παιδί μου στο σχολειό κι ακόμα δεν εφάνη.
Tο φεγγαράκι του ’φεγγε κι η Πούλια του μιλούσε
κι ο Αυγερινός ο λαμπερός μου το παρηγορούσε.
O δάσκαλος το μάλωνε με μια ψιλή βεργίτσα,
τα γράμματα τα φόρτωνε στου κόκαρα τ’ν ουρίτσα.
Aφέντης του το μάλωνε, βάλε μυαλό βρε Γιάννη,
γιατί σαράντα κόκοροι μας κάνουν ένα Γιάννη.