Οταν βραδιάζει στις παραισθήσεις μου
τα πάντα αλλάζουνε και όλα παίρνουν
τη μορφή τη δική σου
σκιές χορεύουνε μπροστά στα μάτια μου
σαν τα φαντάσματα μου σημαδεύουνε
την άδεια τη ζωή μου
Είσαι πάλι μπροστά μου
είσαι πάλι μπροστά μου
Πες μου πώς γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πώς γίνεται ακόμα να υποφέρω
πες μου πώς γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πώς γίνεται ακόμα να πεθαίνω
για σένα
Και να τα δάκρυα ξανά στα μάτια μου
κι όλα θολώνουνε και μεσ’το στήθος μου
η ανάσα δε μου φτάνει
κι οι αναμνήσεις που δεν πεθαίνουνε
το φως ανάβουνε μεσ’το μυαλό μου
κι ο ύπνος δε με πιάνει
Είσαι πάλι μπροστά μου
είσαι πάλι μπροστά μου
Πες μου πώς γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πώς γίνεται ακόμα να υποφέρω
πες μου πώς γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πώς γίνεται ακόμα να πεθαίνω
για σένα