Ο πειρασμός κάθε μέρα κοιμάται
ο πειρασμός κάθε νύχτα ξυπνά
Μη λες πως μαζί σου δεν είμαι αληθινός
κι εγώ ένας άνθρωπος είμαι κανονικός
Το ξέρεις πως σ’ αγαπάω
κορόνα μου σε φοράω
μα πως να καταπιέσω
τη φύση του άντρα που κουβαλάω
Τα μάτια μου πως να κρατώ συνεχώς κλειστά
τα χείλι μου πως να σφραγίσω ερμητικά
Ο πειρασμός είναι κοντά μου κάθε στιγμή
γελάει πονηρά και με προκαλεί
με θέλει και ζητάει να παραδοθώ
για πες μου πως μπορώ ν’ αντισταθώ
Λίγο λίγο και αρχίζω να υποχωρώ
το ξέρω πως αυτό δεν είναι σωστό
αλλά είναι μεγάλος ο πειρασμός
κι εγώ είμαι απλά ένας κοινός θνητός
Μωρό μου δε φταίω και μάρτυς μου ο Θεός
με τύψεις με βρίσκει της μέρας το πρώτο φως