Κι εμείς αποδημητικά γίναμε χελιδόνια
και βγήκαμε πιο δυτικά να μην μας πιάσουν χιόνια
Μα μείναμε δίχως φωλιά και με φτερά σπασμένα
σε μια σκλαβιά, που λεν’ δουλειά σ’ ένα κλουβί κλεισμένα
Δεν μας βοήθησε ο καιρός μας χτύπησε η μπόρα
κι αν κάποιος ήταν τυχερός βρίσκεται πίσω τώρα
Δεν είδαμε τον πελαργό να μας καθοδηγήσει
μα κάπου κάπου ναυαγό που κολυμπά να ζήσει
Σκορπίσαμε στην χειμωνιά σε πλοία, σε βαγόνια
και ζήσαμε στην παγωνιά τα πιο καλά μας χρόνια.
Μα άνοιξη μένει στον νου μονάχα σαν ελπίδα
κι όνειρο είναι καθενού γαλάζιο και πατρίδα