Το φως στο παραθύριν σου
τζι ούλλη δροσιά στο στόμαν
τζι ο ήλιος σαν τον τζύρην σου
πον σου χαλά χαττήριν σου
δικιά σου ζωήν τζιαι χρώμαν.
Τριαντάφυλλα τζ’ αρώματα
τα σιείλη τζι η αγκαλιά σου
τζι εσούνι ούλλον αππώματα
της ομορκιάς καμώματα
σκορπίζεις τα φιλιά σου.
(R)
Συνάχτου πκιον τριανταφυλλιά
μεν τα ξοδεύκεις τα φιλιά
τζι έρκομαι `γιω ξοπίσω
μαράζιν τρώει με αρσενικόν
που τα φιλιά σου μερτικόν
δος μου τζι εμέν να ζήσω.
Καμοί τζι αναστενάματα
που δίπλα σου όπκοιος ρέξει
κόμα τζι ο αγέρας σταματά
άκου Θεγέ μου πράματα
φιλιά ζητά πεντέξι.
Τα σιείλη μου δακκάννω τα
μ’ αναπαμόν εν βρίσκουν
γιατί ομπρός σου χάννω τα
τζιαι διψασμένα τζι άποτα
δίχα φιλίν μεινίσκουν.