Αμφιβολία την ζωή μας έχεις πνίξει
με τα πλοκάμια σου αγκάλιασες το παν
ελπίδες, όνειρα, χαρές τα `χεις τυλίξει
κι έχουμε γίνει ο καθ’ ένας κι ένα "Αν".
Βγήκαν κομπιούτερ κι απλουστεύσαν την ζωή μας
μα τα παιδιά μας πια δεν ξέρουν να μετράν,
άνθρωποι πάτησαν στ’ αστέρια μα την γη μας
στο αίμα πνίξαμε στο άγχος και στο "Αν".
Αμφιβολία την ζωή μας έχεις πνίξει
με τα πλοκάμια σου αγκάλιασες το παν
ελπίδες, όνειρα, χαρές τα `χεις τυλίξει
κι έχουμε γίνει ο καθ’ ένας κι ένα "Αν".
Τα πάντα είναι τώρα πια απλή υπόθεση
και μπρος απ’ όλα υπάρχει πάντοτε το "Αν",
άλλοι τυχαία μα οι πολλοί πάντοτε από πρόθεση
κρύβονται πίσω από του "Αν" το παραβάν.
Όταν μιλάμε κάνουμε όλοι κάποιο "Αν"
ιδίως όταν σ’ άλλους δίνουμε υποσχέσεις
και οι τρανοί για τις δουλειές όταν μιλάν,
παρασυρόμενοι από το "Αν" τις λένε υποθέσεις.
Αμφιβολία την ζωή μας έχεις πνίξει
με τα πλοκάμια σου αγκάλιασες το παν
ελπίδες, όνειρα, χαρές τα `χεις τυλίξει
κι έχουμε γίνει ο καθ’ ένας κι ένα "Αν".