Πάλι νυχτώνει και με παίρνει η μοναξιά
και σαν δεσμώτης σ`ένα σύρμα περιμένω
μόνος απόμεινα απόψε όπως παλιά
και στο κρεββάτι σου γεννιέμαι και πεθαίνω.
Μες στην οθόνη του μυαλού μου η μορφή σου
μ`ένα χαμόγελο μου λέει έλα κοιμήσου.
Πω’ς να περάσει αγαπούλα τούτη η νύχτα
αφού δεν πήρες να μου πεις μια καληνύχτα.
Σκέψεις περνάνε και με κάνουνε τρελό
πού να`σαι τώρα μες στις νύχτας τα δρομάκια,
χάνομαι, βρίσκομαι και πέφτω στο κενό
και τι δε θα`δινα να σ`είχα δυο λεπτάκια.