Πέντε πιρόγες χθες αργά κατέβαιναν τον Γάγγη.
Στο φεγγαρόφωτο οι μορφές φάνταζαν ξωτικά.
Μου`λεγες κάποτε ως εδώ πως σ`έφερε η ανάγκη
κάποιου καημού που σ`έπνιγε εκεί στα δυτικά.
Απόψε κατεβήκανε στη γέφυρα τα στράλια.
Τέσσερις Βουκινάτορες σαλπίζουν ενοχές.
Ξορκίζει ο Βράχμα το κακό με τέσσερα κεφάλια
κι αυτοί γυμνοι, γονατιστοί του στέλνουν προσευχές.
Πέντε ρουμπίες η νυχτιά.Με παρθενιά είναι δέκα.
Φέρνει το ρέμα μυρωδιά ξινή του ποταμού.
όλη τη μέρα νίβεσαι σαν πέσεις με γυναίκα
σε τούτη εδώ την έρημη πατρίδα του χαμού.
Στολίζει η κόρη τα προικιά με χίλια δυο κεντίδια.
Στο Βουλεβάρτο γύρναγες, σπασμένα γαλλικά.
Βίρα ο πιλότος ρυμουλκά και πάλι από τα ίδια.
Χθες βράδυ η Γιάν σου διάβαζε σονέτα ισπανικά.
Το κύμα που μας έπνιξε θα φέρω στ`ακρογιάλι,
τη νύχτα που μεθύσαμε με ντόπιο Μποζωλαί
Τη νύχτα που`γινα νοτιάς κι αφρός στο γυρογιάλι
και σε συνάντησα ξανά στα βράχια του Καλαί.