Είμαι τόσο κουρασμένος
απ’ τα λόγια τα ειπωμένα
κι απ’ τα λόγια που θα πούμε
-κι απ’ τους άλλους κι από μένα
κι απ’ το κάλεσμα του στίχου
με το μάταιο λυρισμό
που η ψυχή μου δεν ελπίζει
παρά μόνο στο Λιμάνι
και στο σάλπισμα της Μοίρας
που μια μέρα θα σημάνει
τον Αιώνιο Γυρισμό.
Τότε μόνο λυτρωμένος
απ’ της γης την ιστορία
μες στων κόσμων και των άστρων
την ατέρμονη πορεία
φως ανέσπερο, χυμένο
σε μιαν έξαλλη στροφή
το Τραγούδι το Μεγάλο
που ποτέ δεν έχω γράψει
το στερνό μου το Τραγούδι
-σα μια δόξα που θ’ ανάψει
τότε μόνο θα γραφεί