Ως πότε δε θα μ’ αγαπάς
και δε θα με κοιτάζεις
και γι’ άλλονε μικρούλα μου Ι
θα κλαις θα αναστενάζεις
Αχ ο καημός μου με πονεί
φαρμάκια με ποτίζει
μα ο έρωτας σαν βιάζεται Ι
ποτέ του δεν κερδίζει
Στην μοίρα μου την άτυχη
με επιμονή θ’ αντέξει
με επίμονη κι υπόμονη Ι
στο τέλος θα σε μπλέξει
Όσο κι αν είσαι αδιάφορη
μια μέρα θα θελήσεις
τον άλλον να το αρνηθείς Ι
και μένα να θελήσεις
Τον άλλον να το αρνηθείς Ι
και μένα να θελήσεις
Этот текст прочитали 331 раз.