Κώστας Παυλίδης - Είμ’ ο δαμαστής, ο γύφτος Тексты

Είμ’ ο δαμαστής ο γύφτος
που γεννάει από τη φλόγα
κύκλους, ίσκιους, γρύπες, μάγια,
κάποιες ρηγικές κορώνες,
λάμιες, ξωτικές, γοργόνες
για καράβια, για σαράγια,
που δεν είναι πια ή δεν είναι ακόμα,
που δεν είναι πια ή δεν είναι ακόμα.

Τ’ ανωφέλευτα, τ’ αχρείαστα, τ’ αλλόκοτα,
που τους λείπει πότε πρόσωπο,
τους λείπει πότε σώμα,
τους λείπει πάντα τ’ όνομα,
που δεν είναι πια ή δεν είναι ακόμα.

Κι όσα οργίζουν τους ανθρώπους
που κοιμούνται ανοιχτομάτες,
και όσα διώχνουν οι διαβάτες
και όσα αγάπες δεν ξυπνήσαν πουθενά
κι όσα πουθενά δεν ηύρανε πελάτες,
κι όσα πουθενά δεν ηύρανε πελάτες.

Είμ’ ο δαμαστής ο γύφτος
που γεννάει από τη φλόγα
κύκλους, ίσκιους, γρύπες, μάγια,
κάποιες ρηγικές κορώνες,
λάμιες, ξωτικές, γοργόνες
για καράβια, για σαράγια,
που δεν είναι πια ή δεν είναι ακόμα,
που δεν είναι πια ή δεν είναι ακόμα.