Τα χρόνια που περάσανε έκαναν τη δουλειά τους
εσύ κι εγώ παράλληλα χωρίς ανταμοιβή.
Κι όμως τώρα μετέωροι και κάτω απ’ τη σκιά τους
εγώ κι εσύ παράλληλοι φίλοι και εχθροί.
Σ’ έντυσα με χρώματα σου ‘βαλα πανοπλία
ιππότης και φύλακας μιας όμορφης ζωής
Δε στάθηκες, δε στάθηκα δεν άντεξε το νήμα
και σπάζοντας γκρεμίστηκα, γκρεμίστηκες κι εσύ.
Κλείσε θυμάμαι σου ‘λεγα τη σκοτεινή ντουλάπα
κάτσε κοντά γιατί σκιές θα φύγουν αν είσαι εσύ.
Μην επιμένεις δεν μπορώ να κοιμηθώ μονάχος
θα κλείσω αργά τα μάτια μου αρκεί να είσαι εκεί.
Τώρα που εγώ πατέρα μου πατέρας έχω γίνει
τώρα που από θύμα σου θύτης είμαι κι εγώ.
Σε λύτρωσαν οι μοίρες μου λυτρώθηκαν τα χρόνια
μη σκιάζεις πια τη δύση σου παιδί σου είμαι κι εγώ.
Κλείσε θυμάμαι σου ‘λεγα τη σκοτεινή ντουλάπα
κάτσε κοντά γιατί σκιές θα φύγουν αν είσαι εσύ.
Μην επιμένεις δεν μπορώ να κοιμηθώ μονάχος
θα κλείσω αργά τα μάτια μου αρκεί να είσαι εκεί.