Άδειο το τραίνο,
στις θέσεις κάθονται έρημες ψυχές,
βαριανασαίνω
που σ’ άφησα μονάχη σου και κλαις,
οι μήνες, από σήμερα, δε θα `χουν Κυριακές.
Δεν ξέρω πού πηγαίνω
ούτ’ έχω κάτι να σου πω,
πάρ’ της καρδιάς το τραίνο
κι άλλαξε σταθμό.
Άδεια βαλίτσα,
στις ράγες σκορπιστήκαν οι στιγμές,
τα μάτια κλείσ’ τα,
ας μείνουμε καλύτερα στο χθες,
τα τραίνα τρις σφυρίζουνε κι αδειάζουν αγκαλιές.
Δεν ξέρω πού πηγαίνω
ούτ’ έχω κάτι να σου πω,
πάρ’ της καρδιάς το τραίνο
κι άλλαξε σταθμό.