Χτύπησε δώδεκα ακριβώς
της πίκρας το ρολόι
Δεν το χωράει το μυαλό
πώς φτάσαμε ως εδώ
Κι αν ζούμε τώρα χωριστά
δεν είμαστε αθώοι
Παίξαμε μάτια μου γλυκά
και χάσαμε κι οι δυο
Χτύπησε δώδεκα ακριβώς
μεσάνυχτα Σαββάτου
Λείπεις και θύμωσε ο θεός
και βρέχει συνεχώς
Κλείσαν οι πόρτες της ζωής
κι ανοίξαν του θανάτου
Κι εγώ στην άκρη του γκρεμού
σε ψάχνω σαν τρελός
Σαν τρελός σαν μεθυσμένος
σε ζητώ βράδυ πρωί
Μακριά σου είν’ αρρώστια η ζωή
Σαν τρελός σαν μεθυσμένος
σου ζητώ να ξαναρθείς
Να σκοτώνεις τόση αγάπη πώς μπορείς
Χτύπησε δώδεκα ακριβώς
ποιος ξέρει πού κοιμάσαι
Τώρα που σβήνω απ’ τον καημό
ποιος ξέρει πού γυρνάς
Ζούμε σαν ξένοι τώρα πια
μα θέλω να θυμάσαι
Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ
εσύ θα με πονάς