Φεύγω μόνος μου
θα κάνω αυτό που πρέπει,
τώρα πια απ’ τη ζωή σου θα χαθώ.
Η ματιά σου η ψυχρή να μη με βλέπει
και να νιώθω τρομερά πως ενοχλώ.
Κι αν στο δρόμο που θα πάρω
με τα όνειρα χαμένα
και τα μάτια βουρκωμένα
στην πικρή μου ανηφοριά.
Αν πονώ που θα μου λείψεις
να γελάς, μη νιώθεις τύψεις
και χαλάλι σου αν πήρες
στο λαιμό σου μια καρδιά
Φεύγω μόνος μου,
όπως ήρθα πια θα φύγω,
ψυχολόγησα του τέλους την αρχή.
Με το χέρι μου την πόρτα σου ανοίγω
να χαθώ στη νύχτα που δεν θα ‘χει αυγή.
Κι αν στο δρόμο που θα πάρω
με τα όνειρα χαμένα
και τα μάτια βουρκωμένα
στην πικρή μου ανηφοριά.
Αν πονώ που θα μου λείψεις
να γελάς, μη νιώθεις τύψεις
και χαλάλι σου αν πήρες
στο λαιμό σου μια καρδιά.