Αυτά τα γλυκά σου τα ματάκια,
μου κάψαν, μου σκλαβώσαν την καρδιά,
για ‘κείνα, γυρίζω στα σοκάκια,
γι’ αυτά και μόνο πίνω την κάθε βραδιά.
Μ’ αρέσει, για σένανε να λιώνω,
να ξεψυχώ για ένα σου φιλί,
δεν ξέρεις, καθόλου από πόνο,
γλυκιά πλανεύτρα, πάψε να είσαι τρελή.
Για πες μου, γλυκό μου Κατινάκι,
αν έχεις, φως μου, πέτρινη καρδιά
και θέλεις μονάχα με φαρμάκι,
να με ποτίζεις σαν περνώ κάθε βραδιά.
Με τρώει, για σένανε τ’ αγιάζι,
μες το στενό σου όταν καρτερώ
και όμως καθόλου δε σε νοιάζει,
αν σβήνω, αν πονώ, για σένα αν χαθώ.