Είναι η απόσταση άσχημο πράγμα
και σηκώσαμε οι δυο ένα φράγμα
ησυχία έχει εδώ κι ανησυχώ
Τίποτα απ’τα παλιά δε θυμίζεις
και μονάχη σιγοψυθυρίζεις
όσα αρνούμαι εγώ να παραδεχτώ
Δεν αντέχω αυτή τη σιωπή μας
Δε μας νοιάζει και είναι ντροπή μας
στο γκρεμό να πετάμε τη ζωή μας
Μίλα, του έρωτά μας πέφτουν τα φύλλα
κι είναι αμφίβολο αν θα σωθούμε
την αρχή του τέλους να ζούμε
και δεν αντιδρούμε
Μίλα, μες στις φλέβες μου αίμα μου κύλα
γλίτωσέ με απ’την ασφυξία
πες οτι μ’αγαπάς και αυτό μοναχά
έχει αξία, τώρα μίλα
Πάλι φεύγεις νωρίς για τη δουλειά σου
σημαδεύει τη μέρα ένα γεια σου
και ο φόβος την άδεια μου ψυχή
Πάλι μόνη μ’αφήνεις τις νύχτες
και αντίστροφα τρέχουν οι δείκτες
μήπως βρω την αλήθεια στην αρχή
Δεν αντέχω αυτή τη σιωπή μας
Δε μας νοιάζει και είναι ντροπή μας
στο γκρεμό να πετάμε τη ζωή μας
Μίλα, του έρωτά μας πέφτουν τα φύλλα
κι είναι αμφίβολο αν θα σωθούμε
την αρχή του τέλους να ζούμε
και δεν αντιδρούμε
Μίλα, μες στις φλέβες αίμα μου κύλα
γλίτωσέ με απ’την ασφυξία
πες οτι μ’αγαπάς και αυτό μοναχά
έχει αξία, τώρα μίλα