Στη νωθρή επικράτεια περπατώ μοναχός
και ο κόσμος γυρίζει...
Απ’ το δρόμο περνάς πρωινό μου φως
με ένα δάκρυ κοιτάς γιατί λείπει αυτός
κι απ’ τα δέντρα τα φύλλα πέφτουν κάτω ξανά
τι `ναι αυτό που δεν ξέρω μα με πάει μπροστά
ασχημάτιστα σύννεφα στον ουρανό
είναι αυτά που έχω μέσα μου να σ’ αγαπώ
Στη νωθρή επικράτεια περπατώ μοναχός
και ο κόσμος γυρίζει μες το χάος τυφλός
Σαν παιδί περιμένω να ξυπνήσει η αυγή
κι η αγάπη να κλείσει την βαθιά μου πληγή...
Όλα τα χάδια έχουν πουληθεί
άραγε είμαι εδώ ή ζω σε μια άλλη ζωή
στην ελευθερία ζει ένα πουλί
ξεχειλίζει μέλι απ’ τη φυλακή
κάποιος μες το σύμπαν λέει πως μ’ αγαπά
όλα είναι κοντά κι όλα τόσο μακρυά
κάποιος από δίπλα μου πέρασε
μήπως είμαι εγώ σημασία δεν έδωσε
Στην ελευθερία ζει ένα πουλί
ξεχειλίζει μέλι απ’ τη φυλακή
Στη νωθρή επικράτεια περπατώ μοναχός
και ο κόσμος γυρίζει μες το χάος τυφλός
Σαν παιδί περιμένω να ξυπνήσει η αυγή
κι η αγάπη να κλείσει την παλιά μου πληγή...
Όλα τα χάδια έχουν πουληθεί
άραγε είμαι εδώ ή ζω σε μια άλλη ζωή
στην ελευθερία ζει ένα πουλί
ξεχειλίζει μέλι απ’ τη φυλακή
κάποιος μες το σύμπαν λέει πως μ’ αγαπά
όλα είναι κοντά κι όλα τόσο μακρυά
κάποιος από δίπλα μου πέρασε
μήπως είμαι εγώ σημασία δεν έδωσε
Στην ελευθερία ζει ένα πουλί
ξεχειλίζει μέλι απ’ τη φυλακή
Στη νωθρή επικράτεια περπατώ μοναχός
και ο κόσμος γυρίζει μες το χάος τυφλός
Σαν παιδί περιμένω να ξυπνήσει η αυγή
κι η αγάπη να κλείσει την παλιά μου πληγή...