Υπάρχει Θεός
υπάρχει κι αυτός που ανεβαίνει με τ’ ασανσέρ
στον τελευταίο όροφο για να δει τις απογευματινές διαθλάσεις του φωτός
τα γραφεία πεθαίνουν
οι άνθρωποι διαλύονται σαν χρώματα απ’ το φως μιας τηλεόρασης
ανάμεσα σε δύο κατευθύνσεις
ζωή
εναντιοδρομία
σε μία ευθεία
νοσταλγία απέραντη σιωπή
μουσική του μέλλοντος
σε βλέπω εκεί
διασχίζεις το δρόμο σταματάς
ξανά
διασχίζεις το δρόμο
επειδή είναι αυτό
όλοι λένε πως αυτό είναι
για να σταματάς
μη μ’ εμπιστεύεσαι
δε μ’ εμπιστεύεσαι;
αγάπη
εναντιοδρομία
μέχρι να τελειώσει δεν υπάρχει τέλος
επειδή είναι αυτό
όλοι λένε πως αυτό είναι
άλλος ένα σταρ μες στη γενική μετριότητα
υπογράφει με μία μουτζούρα πάνω στη σκόνη
όλοι οι τοίχοι ήταν ένας
κι από όλες τις αποφάσεις μόνο μία οδηγεί εδώ
ανεβαίνει με τ’ ασανσέρ
τη στιγμή που κατεβαίνεις
επειδή είναι αυτό το τέλος του κόσμου
η μόνη φράση που δε σου `παν ποτέ
η λέξη που σε απέκλεισε αυτή που έστησε κάμερες παντού
για να σε παρακολουθούν
όλοι λένε πως αυτό είναι για να μας κοιτάς και να σε βλέπουμε