Δεν έχει σημασία τα λόγια τώρα είναι περιττά
για μας τους δύο είναι πια αργά τα λόγια σου φθηνά
Δεν έχει πια ουσία δε θα με πείσεις μη το προσπαθείς
φθηνές οι λέξεις να δικαιωθείς να δικαιολογηθείς
Μα ένα πράγμα με πληγώνει με πειράζει
με σκοτώνει μια σταλιά ντροπή δε σου’μεινε
Πώς τολμάς εσύ να έρχεσαι μετά απ’όλα αυτά
φιλότιμο δεν έχεις τελικά δε σου’μεινε καρδιά
Πώς τολμάς λοιπόν δεν ντρέπεσαι συγγνώμη να μου λες
πώς γίνεται να έρχεσαι να κλαις αφού για όλα φταίς
Πώς τολμάς και γυρνάς είναι αργά να μιλάμε για μας
Δεν έχει πια αξία γι’αυτό γελάω μ’όλα αυτά που λες
δεν έχω όμως άλλες αντοχές και άδικα μη κλαις
Τα λόγια σου αστεία σταμάτα τη παράσταση αυτή
αυτό το έργο το’χω ξαναδεί το έγραψες εσύ
Μα ένα πράγμα με πληγώνει με πειράζει
με σκοτώνει μια σταλιά ντροπή δε σου’μεινε
Πώς τολμάς εσύ να έρχεσαι μετά απ’όλα αυτά
φιλότιμο δεν έχεις τελικά δε σου’μεινε καρδιά
Πώς τολμάς λοιπόν δεν ντρέπεσαι συγγνώμη να μου λες
πώς γίνεται να έρχεσαι να κλαις αφού για όλα φταίς
Πώς τολμάς και γυρνάς είναι αργά να μιλάμε για μας