Πηγαίναμε να βρούμε τον κρυμμένο θησαυρό
ρουμπίνια διαμάντια ασήμι χρυσό,
στης πόλης τη ζούγκλα, σε μέρη μακρινά
χαθήκαμε και γίναμε πολύχρωμα πουλιά.
Ταξιδιώτες μεσ’ το σκοτάδι
ξεκινήσαν το πρωί και τους χάσαμε το βράδυ.
Τα όνειρα τους γεμάτα χρώμα
αλλά αυτοί που τους θυμούνται περιμένουνε ακόμα.
Αυτή η ιστορία λέει πως ήτανε μια μπάντα
που ανέβηκε στα σύννεφα και χάθηκε για πάντα.
Ήταν αλήθεια; Ήτανε ψέμα;
Όπως κι αν το δεις το πληρώσανε με αίμα.
Ήταν ωραία σαν μπαλαρίνα,
την αγάπησαν τρελά και τη λέγαν Κατερίνα.
Αυτή η ιστορία λέει πως ήτανε μια μπάντα
που ανέβηκε στα σύννεφα και χάθηκε για πάντα.
Этот текст прочитали 309 раз.