Σκέφτομαι έναν χαρτοπαίκτη να μου λέει
παίξε λίγο ακόμα, παίξε, τι έχεις να χάσεις;
Του λέω ωραία η ασπίδα αλλά σου κλείνει όλη τη θέα
από την πόρτα πως θα περάσεις;
Σκέφτομαι τις πόλεις που μου λέγαν
μείνε λίγο ακόμα μείνε, που θες να φτάσεις;
Κι απαντούσα έχω ήδη φύγει από καιρό
συγχώρεσε με, μη με ξεχάσεις.
Ύστερα σκέφτομαι το δρόμο
ίσως να σε ξαναδώ άλλη μέρα...
σκέφτομαι το δρόμο...
Σκέφτομαι ότι η χώρα που γυρνάω τόσα χρόνια
δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη.
Ποιος είναι ο Κάιν, πώς κυλάει το νερό
πού είν’ η Μαρία, ποια είναι η Αστάρτη;
Χτυπάει το κουδούνι, ένα στιλέτο, ένα τακούνι,
λέει "με λένε" της λέω "δε με νοιάζει".
Μου λέει "μπλα μπλα μπλα", ή αν θέλω "μπλα μπλα μπλα"
της λέω "δε με πειράζει".
Ύστερα σκέφτομαι το δρόμο
ίσως να σε ξαναδώ άλλη μέρα...
σκέφτομαι το δρόμο...
Σκέφτομαι ότι η χώρα που γυρνάω τόσα χρόνια
δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη.
Ποιος είναι ο Εξορκιστής, η ρόδα της ζωής
το τρένο τι ώρα θα `ρθει;
Αυτοί που σπρώχνουν τις ψυχές μας στη πορνεία μία, μία
τις δικές τους θα τρυπήσει μαύρο βέλος
γιατί ο δρόμος είναι αλήθεια χίλια κι ένα παραμύθια,
είναι το σπίτι μας, δεν έχει τέλος,
δεν έχει τέλος...