Δεκατέσσερα χρόνια μετά ανά τακτά διαστήματα δρόμοι και βήματα
με χρήματα λιγοστά μα μπροστά ακόμα κοιτά και καρδιές κατακτά
στυλό, ηχογραφήσεις, τετράδια γεμάτα τασάκια και μπουκάλια άδεια
λόγου ευφράδεια, πάντα εγκάρδια, με άδεια ποιητική και αυθάδεια
rap κάθε ώρα, rap κάθε μέρα, rap κάθε μήνα, rap κάθε χρόνο
μα ακόμα χώνω και δεν το κόβω καθόλου σύντομα ρε να τελειώνω
πόνο ένιωσα μα πια τον έδιωξα να μην ταλανίζει την σκέψη
λέξη σε λέξη έτσι πολέμησα και ας ξέρω πως κάποτε θα επιστρέψει
μέχρι τότε μένω ακλόνητος ματιά καθαρή, ήχος βρώμικος
τι κι αν υπόδικος ακόμα είμαι στο τέλος και πάλι θα στέκομαι αλώβητος
κι ότι κι αν πάθω για όσα έμαθα και για όσα δεν έχω προλάβει να μάθω
σκέφτομαι και γράφω γιατί μόνο έτσι υπάρχω
...γιατί μόνο έτσι υπάρχω
...γιατί μόνο έτσι υπάρχω
Στους δρόμους που περπατώ τι συναντάω και ζω το σκέφτομαι και το γράφω
κρατάω ακόμα στυλό και αν είναι καλό ή κακό δε θέλω ποτέ να μάθω
ζω για να γράφω αυτό που απασχολεί το μυαλό για να μην το ξαναπάθω
όπως στο δημοτικό το ονομάζω αυτό δικό μου σκέφτομαι και γράφω
Σκέφτομαι και γράφω (δημοτικό) που να ξέρα στα εικοσιτέσσερα
το μυαλό θα σκέφτεται ακόμα να γράφει
ιστορίες να πλάθει από του νου μου τα βάθη
ο χρόνος μου κάνει τη χάρη που ζω φεγγάρι και ο ύπνος γλυκά θα σε πάρει
η θάλασσα πνίγει τα βάρη και τώρα και πάντα ο ήχος της θα σε καλμάρει
το τρέχω το ξέρω πάντα το τρέχω η ζωή είναι μικρή και προτρέχω
αντέχω φωνάζω στο κόσμο αντέχω σε όλα που βλέπω αντίδοτο έχω
χειμώνας, άνοιξη, φθινόπωρο, καλοκαίρι, μπύρα, κρασί, ρετσίνα
νυχτέρι στο χέρι, αλάτι, πιπέρι, βράδυ, πρωί, μεσημέρι
κενό πήδα, στα τείχη οβίδα, στο κύμα σανίδα, στα μάτια ρυτίδα
όλα όσα είδα και δεν, δε θα’ θελα να’ χα σου λέω το χέρι του μήδα
ελπίδα ανθός, τυφλός οδηγός το πάθος μου για την ζωή σαν τρελός
σπάω τα κάγκελα που με εγκλωβίζουν γράφω και σκέφτομαι
ξέρω το πως
Στους δρόμους που περπατώ τι συναντάω και ζω το σκέφτομαι και το γράφω
κρατάω ακόμα στυλό και αν είναι καλό ή κακό δε θέλω ποτέ να μάθω
ζω για να γράφω αυτό που απασχολεί το μυαλό για να μην το ξαναπάθω
όπως στο δημοτικό το ονομάζω αυτό δικό μου σκέφτομαι και γράφω