Ξύπνησες πρωί, πριν βγει ο ήλιος,
σ’ έβλεπα να ντύνεσαι χωρίς να μού μιλάς,
κι εκεί που εγώ σκεφτόμουνα τι έχουμε περάσει,
άκουσα την πόρτα να κλείνει μ’ ένα "γεια".
Έμεινα και κοίταζα απάνω στο ταβάνι,
πολλές σκιές που χόρευαν μπροστά μου εδώ κι εκεί,
σηκώθηκα να φτιάξω καφέ, μήπως κι αλλάξω,
πού να βρω ησυχία σε τόση σιωπή.
Το 'βλεπα μα δεν πίστευα πως τα σημάδια αυτά
σημαίναν πως πλησιάζει η αρχή του τέλους,
η αρχή του τέλους, η αρχή του τέλους.
Κατάλαβα απ’ τα βήματα κι απ’ τη σκιά στο τζάμι
πως ήρθες πάλι σπίτι να μείνουμε μαζί,
έκανα πως δούλευα, "μισό λεπτό, τελειώνω",
πήγα να γελάσω που είχα φοβηθεί.
Έπεσε σαν έκρηξη μέσ’ στην ησυχία,
"θέλω να χωρίσουμε" σε άκουσα να λες,
άστραψε μπροστά μου σαν όνειρο η ζωή μας,
πριν να σβήσουν όλα όσα γίναν μέχρι χτες.
Το 'βλεπα μα δεν πίστευα πως τα σημάδια αυτά
σημαίναν πως πλησιάζει η αρχή του τέλους,
η αρχή του τέλους, η αρχή του τέλους.