Σαν ανάμνηση από χάδι
με μια γεύση πανικού
πώς φοβάμαι το σκοτάδι
το φιλί του χωρισμού.
Είναι`κεί που εσύ δεν είσαι
η πλανεύτρα μοναξιά
στους λαβύρινθους της σκέψης
και στο χρόνο που κυλά.
Όταν, όμως, σ`έχω πλάι
και το χέρι σου κρατώ
οι σκιές δε με φοβίζουν
κι όλα τα μπορώ εγώ.
Στην αγάπη κάνω τάμα
μιαν ευχή, μια προσευχή
να πηγαίνουμε αντάμα
στης ζωής τη διαδρομή.
Этот текст прочитали 314 раз.