Á steinskógarlaufi
Er stjörnurún
Sál í steini
þAr sefur hún
Um strengi og blað
Sem er stirðnað og dautt
Fyrir sex þúsund árum
Lék sólskin rautt
Er dynskóginn mikla
Móðan fól
Var það skin hans af stjörnum
Skuggi af hans sól
þEgar dauðakvölin
Um blaðið brann
Og steinn um
(Lifandi) strenginn rann
(þAð er hvísl hans og óður
Við eyra manns
Um aldirnar breiðir)
þAð angan hans
Этот текст прочитали 127 раз.