Kaşın mihrabımdır Kabem yüzündür
Söylerim çıktıkça avazım benim
Benim kıblegahım iki gözündür
Her vakit sanadır niyazım benim
Tuba dedikleri güzel boyundur
Huri melek derler senin soyundur
Aşığa cevretmek eski huyundur
Dişi inci dudak kirazım benim
İbreti kapında her zaman kulum
Asla eteğinden çekemem elim
Görmese gözlerim lal olsa dilim
Senden ayrılamaz bu özüm benim
Этот текст прочитали 140 раз.