Mutsuz bir insan
Bezmiş dünyadan
İçinde bir acı
Geçmişten kalan
Ümitlerini tüketmiş
Bıkmış yalnızlıktan
Ilık bir sevgi
İçinden taşan
Bütün isteği
Mutlu bir yaşam
Kurtulmalıdır bu gölgeden
Fakir ruhunu saran
Mesut sansa da
Aldatıp kendini
Dertler bitmeyecek
Bu onun kaderi
Her şey boş artık, çaresiz
Yine mutsuz kalacak