Είσαι εσύ κι είσαι η σελήνη
και κατεβαίνω τις νύχτες και σε ταξιδεύω
Πάνω απ’ τις ακτές του ονείρου και του πόνου,
πέρα απ’ τις απόμακρες παλίρροιες του χρόνου
Γιατί είσαι εσύ κι είσαι η σελήνη
και κατεβαίνω τις νύχτες και σε ταξιδεύω
Σε κρύβω στις βαθιές χαράδρες του φόβου,
στις αιώνιες κραυγές του φυλακισμένου λόγου
Γιατί είσαι εσύ κι είσαι η σελήνη
και κατεβαίνω τις νύχτες και σε ταξιδεύω
Этот текст прочитали 309 раз.