Ακόμα δεν άρχισα και τους στόχους μου φτάνω
Ενοχλούνται πολλοί με τα τόσα που κάνω
Ασχολούνται πολλοί τόσο πολύ παραπάνω
Που τους μοιάζω με γίγαντα και εκείνοι με νάνο
Σαν να παίζω τελικό και το πέναλτι χάνω
Τα μάτια πολλών στραμμένα σε μένα πάνω
Που θα φάω, ποιον κοιτάω, ποιον πηδάω, τα ζητήματα
Λες και δεν υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα
Βήματα ισχυρά, στόματα ανοιχτά
Βλέμματα κολλάνε, στο ίντερνετ συχνά
Θέλεις κι άλλη βρωμιά;
Προχώρα τώρα ψάξε
Μ’ όλους τους υπόλοιπους και μένα τώρα κράξε
Όσο θες αμόλα άστοχες υπερβολές
Κάτσε πες, ιστορίες φήμες πολλές
Όπως στην TV σε ράδιο και σ’ εκπομπές
Βράδυ και πρωί, εμένα πάλι δες
Δε με ξέρεις
Λόγια μόνο μην ακούς
Δε με ξέρεις
Κάνω εύκολα εχθρούς
Δε με ξέρεις
Μια εικόνα δεν αρκεί
Δε με ξέρεις
Κι είναι μόνο η αρχή
Νομίζεις με ξέρεις, δε σε αδικώ
Ποιον αξίζει να μιλάω, ποτέ δεν προκαλώ
Έχω δικό μου κώδικα, και θα προσπαθώ
Να πετύχω πάντα αυτό, που δε μοιάζει πιθανό
Περιττό να πω, είμ’ απ’ την Θεσσαλονίκη
Και γι αυτό μισώ, το κάθε ρουφιανιλίκι
Πολλές φορές το συναντάω και
Αν κάνω πως δεν κοιτάω, μην νομίζεις δεν ξεχνάω
Τα δυο μου πόδια έχω, για να πατάω γερά
Κι όχι όπως κάποιοι λένε, για να μένουν ανοιχτά
Ξέρω πιστεύεις πως όλοι έχουν βύσμα μα
Μερικοί πετυχαίνουν μόνο με πείσμα
Είναι μια άλλη μου πλευρά, κρυμμένη καλά
Που καμιά φορά, ψάχνει να βγει μπροστά
Κι όταν άσχημα λόγια, απ’ το στόμα τους βγούνε
Απλά γελάω, χα δεν ενοχλούμαι
Δε με ξέρεις
Λόγια μόνο μην ακούς
Δε με ξέρεις
Κάνω εύκολα εχθρούς
Δε με ξέρεις
Μια εικόνα δεν αρκεί
Δε με ξέρεις
Κι είναι μόνο η αρχή
Δε με ξέρεις
Κι είναι μόνο η αρχή
Δε με ξέρεις
Λόγια μόνο μην ακούς
Δε με ξέρεις
Κάνω εύκολα εχθρούς
Δε με ξέρεις
Μια εικόνα δεν αρκεί
Δε με ξέρεις
Κι είναι μόνο η αρχή