Φεύγω πάλι απόψε, μα όμως είναι οριστικό
τη φωτιά μου πάω να σβήσω , δεν αντέχω να καώ.
Φεύγω πάλι απόψε να σωθούμε και οι δυο
απ’ τη νύχτα που θα φέρει χωρισμό.
Φεύγω πάλι τώρα, μα είναι ο δρόμος πια γνωστός
είναι αυτός που δε με πάει ούτε πίσω, ούτε μπρος.
Όμως φεύγω πάλι απόψε και το στήθος μου βαρύ
κι ας πονέσω απ’ τους δυο μας πιο πολύ.
Όλα μένουν πίσω κι όλα έρχονται ξανά
κι είναι ο δρόμος κατηφόρα που με πάει πιο χαμηλά.
Σκορπισμένα τώρα γύρω ρούχα, βλέμματα, φιλιά
μα στα δίνω όλα πίσω γιατί ήταν δανεικά.
Γι’ αυτό φεύγω πάλι απόψε,
φεύγω πάλι απόψε, τώρα.
Φεύγω πάλι τώρα και το στόμα μου στεγνό
και γυρίζω την καρδιά μου σε όλα αυτά που αγαπώ
σε όσα με πληγώνουν, να που τα `χω ξαναδεί
μα πριν φύγω πάλι πίσω έχω βγει.